“ตอนยังเป็นหนุ่มรีบเที่ยวเอาไว้เยอะๆนะลูก พอแก่จะไปไหนก็ยากแล้ว” เป็นประโยคที่ได้ยินบ่อยมากจากปู่ย่าตายายหรือบรรดาผู้ใหญ่หลายคน แต่ด้วยความที่เป็นวัยรุ่น ทุกอย่างมันยังดูง่าย เร็ว สะดวกไปหมด ทำให้เรายังเข้าไม่ถึงความรู้สึกของคนที่พูดประโยคนี้และคิดว่ามันเป็นเรื่องไกลตัว จนกระทั่งได้เห็นพ่อรับสายโทรศัพท์จากคุณย่า เป็นการโทรถามไถ่ปกติตามประสาแม่ลูกและก็คุยสัพเพเหระ ตอนนั้นก็ยังไม่ได้สนใจแต่พอวันถัดมาย่าก็โทรมาหาพ่ออีกครั้งและคุยกันแบบเดิม เป็นแบบนี้ไปหลายวัน จนวันหนึ่งพอวางสายจากย่า พ่อก็พูดกับเราเหมือนอยากระบายความรู้สึกว่าย่าอยู่แต่บ้านคงจะเบื่อและเหงา พ่อเองก็ไม่ว่างพาย่าไปไหนเลย ฟังแล้วก็รู้สึกเศร้าตาม ถ้าเป็นตัวเราเองรู้สึกเหงาป่านนี้คงขับรถออกไปที่ไหนสักที่ หรือไม่ก็ไปเจอเพื่อนสักคนแล้ว แต่กับย่ามันไม่ง่ายแบบนั้น สำหรับคนแก่อายุ 85 ที่แค่เดินขึ้นบันไดในบ้านยังลำบาก คงไม่ต้องพูดถึงการออกไปเที่ยวเองเลย ถึงความอยากไปมันมีเท่ากัน แต่ความยากลำบากในการออกไปข้างนอกระหว่างวัยของเรากับของย่ามันไม่เท่ากันจริงๆ พอวันๆต้องอยู่แต่บ้านไปไหนเองไม่ได้ ก็ไม่แปลกที่จะทำให้เขารู้สึกเบื่อ เหงา และห่อเหี่ยว เพราะถ้าเป็นเราก็คงรู้สึกแบบเดียวกัน
จากการมองเห็นปัญหาดังกล่าวที่เกิดกับย่า และเชื่อว่าเกิดกับผู้สูงอายุหลายคนเช่นเดียวกัน จึงเกิดเป็นไอเดียที่มีชื่อว่า “One day for elder หนึ่งวันพาท่านเที่ยว” โดยมีแนวคิดในเรื่องของการพาผู้สูงอายุออกไปท่องเที่ยวข้างนอกเป็นเวลา 1 วันเพื่อบรรเทาความเบื่อและความเหงาจากการเก็บตัวอยู่แต่ในบ้านหรือที่พัก เพราะไม่สะดวกที่จะต้องเดินทางด้วยตัวเอง สาเหตุที่เลือกเป็นการท่องเที่ยวแบบ 1 วันนั้น เพราะจากการสังเกตและเก็บข้อมูลพบว่าผู้สูงอายุมักไม่ชอบการเดินทางไกลซึ่งต้องใช้เวลาอยู่บนรถหรือยานพาหนะนานๆ รวมไปถึงการพักค้างแรมในสถานที่ต่างถิ่นซึ่งอาจทำให้ผู้สูงอายุรู้สึกไม่คุ้นชินจนเกิดปัญหานอนไม่หลับได้ การท่องเที่ยวแบบ 1 วัน จึงเป็นทางเลือกที่เหมาะกับการพาผู้สูงอายุเที่ยวมากที่สุด เพราะใช้ระยะเวลาที่สั้นกว่าซึ่งจะไม่ทำให้ผู้สูงอายุรู้สึกเหนื่อยจนเกินไป รวมไปถึงผู้ดูแลที่สามารถดูแลผู้สูงอายุได้อย่างสะดวกมากยิ่งขึ้น
โดยเราเริ่มจากการพาย่าซึ่งเป็นผู้สูงอายุที่ใกล้ตัวที่สุดออกไปท่องเที่ยวเป็นเวลา 1 วัน โดยคัดเลือกสถานที่ท่องเที่ยวที่เหมาะสมและเอื้ออำนวยต่อผู้สูงอายุ ในกรณีของย่า เราเลือกพาไปท่องเที่ยววัดจีนใกล้บ้านเพราะย่านั้นเป็นคนไทยเชื้อสายจีน จึงมีความผูกพันกับความเชื่อและสิ่งศักดิ์สิทธิ์แบบจีน และวัดจีนที่เลือกไปนี้มีลิฟต์และทางเดินที่รองรับรถเข็นวีลแชร์ ซึ่งเหมาะกับการพาผู้สูงอายุเที่ยวชมภายในวัดเป็นอย่างมาก หลังออกจากวัดเราพาย่าไปห้างสรรพสินค้าที่อยู่ไม่ไกลกันมาก เพื่อไปทานข้าวกลางวันและพาย่าเที่ยวชมในห้าง ซึ่งเป็นศูนย์รวมความทันสมัยที่คนหนุ่มสาวเห็นอยู่แทบทุกวัน แต่สำหรับผู้สูงอายุที่ไม่ค่อยได้มีโอกาสออกมาข้างนอก การได้เห็นผู้คนพลุกพล่าน สิ่งก่อสร้างแปลกตา เทคโนโลยีและร้านค้าสมัยใหม่ อาจถือเป็นเรื่องน่าตื่นตาตื่นใจสำหรับย่า สังเกตจากการที่ท่านมักมองไปรอบๆและถามคำถามเกี่ยวกับสิ่งต่างๆที่เห็นอยู่บ่อยครั้งตลอดเวลาที่อยู่ในห้าง เมื่อเดินเที่ยวเสร็จแล้วเราจึงพาย่ากลับไปส่งที่บ้าน เป็นการจบทริปใน 1 วัน
จากการพาย่าออกไปเที่ยวใน 1 วัน สิ่งที่เห็นได้ชัดเจนมากๆเลยคือ ท่านดูสดใส มีรอยยิ้มและชีวิตชีวาขึ้นมาก ไอเดียนี้หากมีโอกาสได้ต่อยอด อยากขยายผลไปถึงผู้สูงอายุในบ้านพักคนชรา โดยอยากให้มีโครงการจัดทัวร์พาผู้สูงอายุในบ้านพักคนชราออกไปท่องเที่ยวข้างนอกเป็นเวลา 1 วันต่อสัปดาห์ ตามแนวคิด “One day for elder หนึ่งวันพาท่านเที่ยว” โดยเป็นการทำงานร่วมกันระหว่างเจ้าหน้าที่บ้านพักคนชราและหน่วยงานภายนอก เช่น ให้นักศึกษาที่กำลังเรียนในสาขาด้านการท่องเที่ยว ได้มีโอกาสเป็นไกด์นำทัวร์ผู้สูงอายุท่องเที่ยว เป็นเวลา 1 วัน โดยมีเจ้าหน้าที่บ้านพักคนชราติดตามไปดูแลด้วย ซึ่งให้ทางคณะและมหาวิทยาลัยติดต่อประสานงานร่วมกับทางบ้านพักคนชรา โดยอาจเป็นในรูปแบบของโครงการจิตอาสาหรือเป็นการว่าจ้างก็ได้ การมีโครงการในลักษณะนี้นอกจากจะทำให้ผู้สูงอายุได้มีโอกาสออกไปทำกิจกรรมข้างนอก บรรเทาความเบื่อหน่ายและเศร้าหมองแล้ว ยังเป็นการให้นักศึกษาหรือคนรุ่นใหม่ได้ฝึกฝนทักษะและประสบการณ์ที่จะเป็นประโยชน์ต่อไป รวมถึงยังเป็นการเสริมสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้การบ้านพักคนชราในการเป็นสถานที่ที่ทำให้ผู้สูงอายุมีความสุขอีกด้วย
เพราะการที่ผู้สูงอายุมีโอกาสได้ออกไปท่องเที่ยวนั้น จะสามารถเยียวยาหัวใจพวกเขาจากความเหงาและเศร้าหมองได้ ทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนกลับไปอยู่ในวัยหนุ่มสาวที่ยังมีโอกาสได้ออกไปท่องโลกอีกครั้ง