พอโตขึ้นมา เราอาจไม่ได้มองหาความหวือหวา แต่กลับมองหาความสงบ เรียบง่าย ที่เต็มไปด้วยความสุข

ในช่วงวัยหนึ่ง เชื่อว่าหลายคนอาจเลือกมองหาความหวือหวา ความตื่นเต้น และความสนุกสนานในการใช้ชีวิต แต่พอเวลาผ่านไป พอเราโตขึ้นมา หลายคนกลับเลือกความมั่นคง ความสงบ และความเรียบง่าย ราวกับว่าต่างกันไปเป็นคนละคน

จากที่เคยออกไปปาร์ตี้เกือบทุกค่ำ ก็เปลี่ยนมาเป็นนอนดูซีรีส์ อ่านหนังสือ แต่งห้อง หรือนั่งทำงานอดิเรกอยู่บ้าน หรือบางคนชอบความท้าทายและหวือหวา ตอนนี้กลับมาหาความเรียบง่ายที่ไม่ตื่นเต้น

ซึ่งปรากฏการณ์นี้อาจจะไม่แปลกอะไร เพราะประสบการณ์ชีวิตที่มากมายก็สอนอะไรเราได้อยู่เหมือนกัน

เพราะเมื่อเราโตเป็นผู้ใหญ่ เราต่างปฏิเสธไม่ได้ว่า เรามีความรับผิดชอบมากขึ้น เรื่องงาน เรื่องเงิน เรื่องครอบครัว และอื่นๆ อีกมากมาย เพราะฉะนั้นท่ามกลางความวุ่นวายและไม่มั่นคง ความสงบสุขก็ไม่ได้เป็นเรื่องน่าเบื่อ แต่เป็นพื้นที่และช่วงเวลาที่เราได้พักใจมากกว่า

ในอีกแง่มุมหนึ่ง พอโตขึ้นมา เราอาจจะเข้าใจตัวเองดีขึ้น เราอาจจะเริ่มเข้าใจจริงๆ ว่าชอบอะไร เราไม่ต้องทำตามใคร และเลือกสิ่งที่ใช่ให้กับตัวเอง ทั้งในเชิงแง่มุมของสุขภาพกาย และสุขภาพใจ

และอีกเรื่องสำคัญก็คือ มุมมองต่อโลกที่เปลี่ยนไป เราอาจตระหนักว่าการวิ่งตามทรัพย์สิน วัตถุ หรือเงินทอง ไม่ใช่แก่นแท้ของความสุข ความตื่นเต้นตลอดเวลาไม่ใช่คำตอบที่ดีเสมอไป เราจึงเลือกมองย้อนกลับและแสวงหาความสงบภายในและความพอใจ โดยเห็นคุณค่าของชีวิตที่เรียบง่าย แต่มีความหมายมากกว่าเดิม

 แต่สุดท้ายนี้ เราคงต้องเน้นย้ำว่า ชีวิตที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นไม่ได้แปลว่าเป็นชีวิตที่ไม่ดี แต่เราแค่อยากหยิบยกปรากฏการณ์นี้มาอธิบายว่า ทำไมคนบางคนที่เคยชื่นชอบความหวือหวากลับเลือกมองหาเพียงความสงบสุขในใจเท่านั้นเอง

เพราะเราต่างมีไลฟ์สไตล์ที่ต่างกัน หากใครชอบแบบไหน หากทำอะไรแล้วมีความสุข รู้สึกได้เป็นตัวของตัวเอง ก็ขอให้มั่นใจ และกล้าเดินออกไปในเส้นทางที่ตัวเองเลือกเดิน