รู้จัก Generation Mute เมื่อ “การโทรศัพท์” อาจตกยุค เพราะคนรุ่นใหม่นิยมส่งข้อความหาหันมากกว่าโทรคุย

เคยพยายามโทรหาคนอายุน้อยกว่าแต่โทรไปยังไงเขาก็ไม่รับมั้ยครับ แต่พอส่งข้อความไป เขากลับตอบมาอย่างรวดเร็ว

ถ้าเคยก็ยินดีด้วยครับ คุณแก่แล้ว และเราขอแนะนำให้คุณรู้จักคนรุ่นที่เรียกว่า Generation Mute กัน

คำตอบสั้นๆ ก็คือ มันเป็นคำเรียกคนอายุตั้งแต่ 20 กลางๆ ลงไป ที่มีพฤติกรรมปิดเสียงโทรศัพท์เอาไว้ตลอด และจะไม่รับโทรศัพท์เลยถ้าไม่จำเป็น

ซึ่งนี่อาจเป็นการแบ่งรุ่นแปลกๆ แต่ในทางการตลาดนี่เรื่องใหญ่ เพราะมันชี้ว่าคนรุ่นนี้จะ “ทำตลาด” ด้วยการโทรไปหาไม่ได้เด็ดขาด เพราะขนาดคนรู้จักกันเขายังไม่รับโทรศัพท์เลย จะประสาอะไรกับคนโทรไปขายของ

แล้วมันเกิดอะไรขึ้น อันนี้อาจต้องเล่านิดหน่อย

สำหรับคนที่โตมาในยุคที่คนโทรคุยกันเป็นชั่วโมงเป็นเรื่องปกติ อาจเข้าใจ “คนรุ่นใหม่ไม่รับโทรศัพท์” ยากหน่อย แต่ในความเป็นจริง ลองมองจากความรู้สึกนึกถึงของเราที่ค่อยๆ เปลี่ยนไปอาจเข้าใจมากขึ้น

เพราะทุกวันนี้ แม้แต่คนรุ่นเก่าๆ ที่ใช้เทคโนโลยีเยอะๆ หน่อย ถ้าเลือกได้ ก็จะไม่สื่อสารทางโทรศัพท์กันด้วยซ้ำ และคนที่ชินกับการที่ “มีอะไรโทรบอก” นี่อาจเป็นแค่คนรุ่น Gen X ขึ้นไปด้วยซ้ำ เพราะขนาด Gen Y หรือคนอายุสัก 30 กว่าๆ ส่วนใหญ่ถ้าเลือกได้ยังไม่โทรเลย

แต่ความต่างของคนรุ่น “ก่อนสมาร์ตโฟน” กับรุ่นใหม่ๆ ก็คือคนรุ่นก่อนสมาร์ตโฟนนั้น เวลาอยู่ในห้องเดียวกันยังรู้สึกเป็นมารยาทที่ต้องเดินไปคุยต่อหน้า แต่คนรุ่นใหม่ๆ แทบจะครึ่งหนึ่งนั้นคิดว่าการส่งช้อความไปหาคนที่อยู่ในห้องเดียวกันแทนที่จะเดินไปคุยนี่ปกติมากๆ ไม่ใช่การเสียมารยาทอะไร

เพราะสำหรับคนที่โตมากับสมาร์ตโฟน สมาร์ตโฟนคืออวัยวะที่ 33 เป็นของที่พกติดตัวตลอด เรียกได้ว่าส่งข้อความไปก็จะเห็นและพิมพ์ตอบได้ทันที (ถ้าเค้าจะตอบ)

แต่ประเด็นที่สำคัญกว่านั้นก็คือ เค้าอาจไม่พิมพ์ตอบทันทีเช่นกันถ้าทำอะไรอยู่

เพราะในยุคนี้ คนอาจ “ทำอะไรอยู่หน้าจอ” ก็ได้ ตั้งแต่ทำงาน เล่นเกม ยันพิมพ์ข้อความตอบคนอื่น และการเดินไปพูดคุยทำให้รู้สึกว่าต้องสื่อสารกับคนที่คุยคนเดียว มันชวนกระอักกระอ่วน และการโทรไปหาก็ทำให้เกิดความกระอักกระอ่วนแบบเดียวกัน

ปัญหาของการโทรศัพท์ก็คือ มันบีบให้คนเราต้องหยุดกิจกรรมทั้งหมดสื่อสารกับคนใดคนหนึ่งแต่เพียงผู้เดียวเป็นเวลานาน และนี่ไม่ใช่สิ่งที่คนรุ่นใหม่คุ้นเลย เพราะชีวิตปกติ ภายใน 5 นาที การคุยกับคน 6-7 คนผ่านแชตบ็อกซ์ที่ต่างกันเป็นเรื่องปกติ หรือการพิมพ์งานไป คุยงานไป ก็เป็นเรื่องปกติเช่นกัน

ซึ่งการรับโทรศัพท์เป็นสิ่งที่ “รบกวน” กิจกรรมเหล่านี้ คือมันเป็นสิ่งแปลกแยกที่ต้องใช้ความใส่ใจเกินไปในยุคที่คนคาดหวังจะทำสารพัดสิ่งไปพร้อมๆ กันบนหน้าจอย่อยๆ และจริงๆ มันมีงานวิจัยมายืนยันเลยว่า คนที่ทำหลายๆ อย่างพร้อมๆ กันถ้ามีอะไรมาให้เสียสมาธิ กว่าจะตั้งสมาธิแล้วทำต่อได้มันเสียเวลามาก

และประเด็นอีกอย่างที่การโทรศัพท์มีปัญหาก็คือ “วัฒนธรรม” ที่ประกอบการคุยโทรศัพท์ ที่ต้องมีพิธีรีตอง ต้องทักทายกันก่อน ถามสารทุกข์สุกดิบ ก่อนจะเข้าเรื่อง และก็ถามสารทุกข์สุกดิบต่อ ก่อนจะต้องอำลากัน แล้ววางสาย

แต่ถ้าส่งข้อความหากัน ธรรมเนียมคือพิมพ์ประเด็นทิ้งไว้เลย เขาว่างเมื่อไรก็มาตอบ ไม่ต้องมาทักทายและถามสารทุกข์สุกดิบกันทุกครั้งที่ทำการสื่อสาร ซึ่งการสื่อสารแบบหลังแม้ว่าจะดู “เย็นชา” กว่า แต่มันมีประสิทธิภาพกว่ามาก ซึ่งก็เหมาะกับยุคที่เรียกร้องให้เราต้องสื่อสารมากกว่ายุคไหนๆ

ดังนั้น “การสื่อสารที่เป็นมนุษย์” ของคนรุ่นก่อนอย่างการโทรไปคุยให้ได้ยินเสียง มันเลยกลายเป็นสิ่งแปลกปลอมที่ชักช้าน่ารำคาญของยุคที่คนสื่อสารกันตลอดเวลา

แต่ถามว่า “คนรุ่นใหม่” เขา “รับได้” ไหม ถ้าจะมีคนโทรมา โดยทั่วไป ก็น่าจะรับได้ถ้ามันเป็น “เรื่องเร่งด่วนหรือคอขาดบาดตาย” จริงๆ แบบมีใครป่วยหนัก มีใครตาย มีใครจะโดนไล่ออก ฯลฯ แบบนี้พวกเขาคงรับได้ เพราะมันเป็นเรื่องใหญ่ที่ส่งผลให้ชีวิตคนหักเหได้เลย

ส่วนเรื่องอื่นๆ ก็แน่นอน พวกเขาก็ไม่อยากคุยด้วยเสียงผ่านโทรศัพท์เท่าไร และนี่ก็คงจะเป็นสิ่งที่เหล่า “คนแก่” ต้องเข้าใจมากขึ้น

อ้างอิง:

• The Guardian. So Generation Mute doesn’t like phone calls. Good. Who wants to talk, anyway? https://bit.ly/3E72JzT
• Times of India. Meet ‘Generation Mute’. https://bit.ly/3k10J47
• Forbes. How Generation Mute Can Be Your Most Responsive Customers. https://bit.ly/2YSp0BD
• The Guardian. The end of phone calls: why young people have silenced their ringtones. https://bit.ly/2YSp0BD