กำลังแคร์ความรู้สึกของคนอื่นมากเกินไปจนใจเจ็บอยู่หรือเปล่า ?
บางทีก็หงุดหงิดตัวเองอยู่เหมือนกันที่เป็นคนแบบนี้
การพร้อมรับฟังคนอื่นเสมอเป็นสิ่งที่เราตั้งใจและมอบใจให้อยู่ตลอด
แต่การอยู่ที่เดิมที่ใครจะหันมาเมื่อไหร่ก็เจอกลับเหมือนห้องระบายอารมณ์ของใครคนใดคนหนึ่ง
เขาแค่เดินเข้ามาพ่นพลังงานด้านลบที่เกาะกุมไว้
สุดท้ายเขาก็เดินจากไปทิ้งไว้เพียงเศษละอองของความทุกข์ใจให้คนฟัง
ในขณะเดียวกันที่เราพยายามเป็นฝ่ายพูด
เสียงที่เปล่งเหล่านั้นกลับกลืนหายไปเหมือนอากาศที่มองไม่เห็น
อย่างที่ใครๆเคยบอก
เรื่องราวของตัวเองมักยิ่งใหญ่ที่สุดเสมอ
เราจะได้ยินเสียงของเราชัดเจนที่สุด
กลบคำพูดที่มาจากคนรอบข้างจนแทบไม่ได้ยิน
.
ร่องรอยความหม่นเศร้ายังคงอยู่กับคนฟัง
เศษเสี้ยวความผิดหวังยังคงกระจายตัวในความคิด
เงาของพลังลบยังฝังแน่นในความรู้สึก
.
การเป็นคนที่ใครจะหันมาเมื่อไหร่ก็เจอคงไม่ดีนัก
ไม่มีใครยืนอยู่กับที่ได้ตลอดเวลา
และไม่มีใครควรอยู่ที่เดิมตลอดไปด้วย
.
โลกยังหมุนไปทุกวินาที ทุกเดือน ทุกปี
โลกไม่ได้หมุนวนอยู่ที่เดิม
โลกหมุนไปพร้อมกับการเติบโตในบางสิ่งบางอย่างเสมอ
เราเองก็ควรหมุนไปกับโลกเช่นกัน
แด่ผม…ที่คุณอาจจะหันมาไม่เจอแล้ว